Malowanie moje: Martwa natura

Gdzie jesteś...?

Słyszę twój głos, czuję myśl, nutę zimową...
skrzy się, dźwięczy, szepce, przelatuje świstem
a potem milionem gwiazdeczek rozświetla czarne niebo.
Bose stopy po śniegu szukają ciepła i świtu.

Gaśnie wszystko, cisza, czuję dotyk,
który zmienia niewiarę w wiarę.
Krótka chwila, w której nie ma co było.

Żyj mój wymyślony Świecie, nie zacieraj się.
Zamykam oczy... wierzę, że kiedy znów otworzę
zwykły szczęśliwy dzień zobaczę
jak kiedyś, jak potem... już zawsze

Gdzie jesteś?

K.